از کودکان کار میگوییم،کودکانی که هستی شان به تاراج می رود کودکانی که هستند اما دیده نمیشوند. به آسانی سر چهارراه در بازار یا هر جایی که فقر و تبعیض باشد این فرشتگان غمگین چهره را میشود دید. یکی گل می فروشد و آن یکی میخواهد با ترازوی کوچکش مقدار بودنت را وزن کند.

آنها انسانند و نیازمند توجهی مسئولانه غریبه نیستند که نادیده بگیریشان
پاره های تن انسانیت ما هستند که باید با نگاهی همدردانه دیده شوند.

پ ن: برگرفته از ⬅️ کتاب تقلای ماهی ها