کودکان کار معضلی برای کهگیلویه و بویراحمد
کودکان کار در یاسوج، به ویژه در حاشیه‌های این شهر، به یک معضل اجتماعی تبدیل شده‌اند. بر اساس آمار، حدود ۳۰۰ کودک کار شناسایی شده‌اند که بیشتر آن‌ها در فعالیت‌های خیابانی مشغول به کار هستند، مانند پاک‌کردن خودرو و واکس‌زدن کفش. این وضعیت ناشی از مشکلات اقتصادی و اجتماعی است که نیاز به توجه و اقدام فوری دارد. این کودکان نیازمند توجه و حمایت جدی از سوی جامعه و نهادهای دولتی هستند تا بتوانند از چرخه فقر و کار در خیابان‌ها خارج شوند و به آینده‌ای بهتر دست یابند.
کودکان کار در یاسوج معمولاً در فعالیت‌هایی مانند پاک‌کردن خودرو، واکس‌زدن کفش و فروش کالاهای مصرفی مشغول به کار هستند. این فعالیت‌ها به دلیل فشارهای مالی خانواده‌ها و نیاز به تأمین معاش انجام می‌شود. حدود ۳۰۰ کودک کار و خیابانی در یاسوج شناسایی شده‌اند که بیشتر آن‌ها در حاشیه‌های شهر زندگی می‌کنند. این کودکان به دلیل مشکلات اقتصادی و اجتماعی به کار در خیابان‌ها روی آورده‌اند. فقر، بیکاری والدین، ناآرامی‌های خانوادگی و مشکلات تحصیلی از جمله عواملی هستند که کودکان را به سمت کار در خیابان سوق می‌دهند.
این شرایط باعث می‌شود که آن‌ها به جای تحصیل، به دنبال لقمه‌ای نان باشند. برای کاهش این پدیده، نیاز به برنامه‌ریزی دقیق و مداخلات مؤثر وجود دارد. توانمندسازی اقتصادی خانواده‌ها و ایجاد فرصت‌های شغلی برای والدین می‌تواند به کاهش تعداد کودکان کار کمک کند. همچنین، توجه به نیازهای آموزشی و اجتماعی این کودکان نیز ضروری است.
کودکان کار در یاسوج با مشکلاتی مانند عدم دسترسی به آموزش و سلامت روانی پایین مواجه هستند. این وضعیت می‌تواند به بروز آسیب‌های اجتماعی و فرهنگی منجر شود. برگزاری دوره‌های آموزشی و کارگاه‌های مهارتی برای کودکان کار می‌تواند به آن‌ها کمک کند تا مهارت‌های لازم برای ورود به بازار کار را کسب کنند. ارائه حمایت‌های مالی و اجتماعی به خانواده‌های این کودکان می‌تواند به کاهش فشارهای مالی و اجتماعی کمک کند. تأسیس مراکز آموزشی و فرهنگی برای کودکان کار می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی آن‌ها و فراهم‌کردن فرصت‌های بهتر کمک کند.
کار کودکان معمولاً به دلیل فقر خانواده‌ها است.
کودکان کار تأثیرات منفی زیادی بر اقتصاد دارند. این پدیده باعث کاهش بهره‌وری نیروی کار، افزایش فقر و نابرابری اجتماعی می‌شود و همچنین به دلیل عدم تحصیل، آینده اقتصادی این کودکان و جامعه را به خطر می‌اندازد. کودکان کار به دلیل عدم آموزش و مهارت‌های لازم، نمی‌توانند به طور مؤثر در بازار کار فعالیت کنند. این موضوع باعث کاهش کیفیت و بهره‌وری نیروی کار در جامعه می‌شود. کار کودکان معمولاً به دلیل فقر خانواده‌ها است.
این وضعیت نه‌تنها به تأمین نیازهای فوری کمک نمی‌کند، بلکه به تداوم چرخه فقر در نسل‌های آینده منجر می‌شود. خانواده‌هایی که فرزندانشان به کار مشغول هستند، به دلیل عدم دسترسی به آموزش و فرصت‌های شغلی بهتر، در وضعیت اقتصادی ضعیف‌تری باقی می‌مانند.
می‌توان گفت کار کودکان به نابرابری‌های اجتماعی دامن می‌زند. این کودکان به دلیل عدم دسترسی به آموزش و فرصت‌های برابر، در آینده با چالش‌های بیشتری مواجه خواهند شد و این موضوع به افزایش شکاف‌های اجتماعی منجر می‌شود. عدم تحصیل و آموزش مناسب برای کودکان کار، به کاهش سرمایه انسانی در جامعه منجر می‌شود.
این موضوع می‌تواند به کاهش رشد اقتصادی و نوآوری در آینده منجر شود. کار کودکان می‌تواند به افزایش هزینه‌های اجتماعی منجر شود، از جمله هزینه‌های بهداشتی و درمانی ناشی از آسیب‌های جسمی و روانی که این کودکان متحمل می‌شوند. این هزینه‌ها می‌تواند بار مالی سنگینی بر دوش دولت و جامعه بگذارد.
کودکان کار نه‌تنها بر زندگی خود تأثیر منفی می‌گذارند، بلکه به‌طورکلی بر اقتصاد و جامعه نیز تأثیرات منفی دارند. برای بهبود وضعیت اقتصادی و اجتماعی، نیاز به اقداماتی جدی برای کاهش این پدیده و حمایت از حقوق کودکان داریم.
