فعال مدنی شهرستان ملارد، کودکان کار را در معرض محرومیت از آموزش و فرصت‌های رشد دانست و تأکید کرد که چشمان خسته و ناامید آنان، گواهی بر اثرات بلندمدت کار کودک بر توانمندی‌های علمی، اجتماعی و روانی است.
محمد زارعی، فعال مدنی شهرستان ملارد به تشریح وضعیت کودکان کار پرداخت و اظهار داشت: «کودکان کار به دلیل حضور مداوم در محیط‌های کاری، فرصت تجربه و یادگیری مهارت‌های پایه‌ای تحصیلی را از دست می‌دهند. محرومیت از آموزش رسمی، نه تنها توانایی آنها برای ادراک علمی و شناختی محدود می‌کند، بلکه تأثیر مستقیم و بلندمدتی بر رشد مهارت‌های اجتماعی، عاطفی و اخلاقی آنان دارد. در چنین شرایطی، توانمندسازی این کودکان از طریق ارائه برنامه‌های آموزشی هدفمند و دسترسی به منابع یادگیری استاندارد، ضروری و غیرقابل اجتناب است.»
وی در ادامه با تأکید بر اهمیت حمایت‌های روان‌شناختی و اجتماعی افزود: «کودکان کار در معرض آسیب‌های روانی متعددی قرار دارند که اگر به موقع شناسایی و مدیریت نشود، اثرات طولانی‌مدتی بر سلامت روان آنان بر جای می‌گذارد. فراهم آوردن خدمات مشاوره تخصصی، کارگاه‌های مهارت‌آموزی و محیط‌های امن آموزشی می‌تواند نقشی اساسی در ارتقای اعتمادبه‌نفس، توانایی حل مسئله و مهارت‌های ارتباطی آنان ایفا کند. بدون این حمایت‌ها، بسیاری از کودکان در چرخه‌ای از محرومیت و نابرابری گرفتار خواهند شد.»
این فعال مدنی همچنین به اهمیت مشارکت خانواده‌ها و جامعه محلی اشاره کرد و افزود: «درک نقش خانواده و اجتماع در توانمندسازی کودکان کار از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. ارائه آموزش‌های همگانی برای والدین، ایجاد گروه‌های حمایتی و همکاری با سازمان‌های مردم‌نهاد، امکان فراهم کردن فضایی امن و الهام‌بخش را برای کودکان فراهم می‌آورد. همزمان، توجه به فرهنگ‌سازی در سطح جامعه و آگاه‌سازی عمومی نسبت به حقوق و نیازهای کودکان، بستر لازم برای توسعه پایدار مهارت‌ها و توانمندی‌های آنان را فراهم می‌کند.»
وی در بخش دیگری از سخنان خود گفت: «اجرای برنامه‌های جامع توانمندسازی، شامل آموزش مهارت‌های زندگی، کارآفرینی و فعالیت‌های فرهنگی ـ اجتماعی، می‌تواند چرخه محرومیت را در کودکان کار بشکند و آنها را به شهروندانی مسئولیت‌پذیر، خلاق و مؤثر در جامعه تبدیل کند. این برنامه‌ها باید به گونه‌ای طراحی شوند که از ظرفیت‌ها و استعدادهای فردی هر کودک بهره‌برداری کنند و امکان مشارکت فعال و اثرگذار آنان را در محیط‌های آموزشی و اجتماعی فراهم آورند.»
زارعی با نگاه به آینده گفت: «سرمایه‌گذاری در آموزش و توانمندسازی کودکان کار، نه تنها برای رشد فردی آنان بلکه برای پیشرفت کلی جامعه حیاتی است. فراهم آوردن شرایط مناسب آموزشی، روانی و اجتماعی، به ایجاد نسلی شاداب، خودکفا و توانمند منجر خواهد شد که می‌تواند سهم مؤثری در توسعه انسانی و فرهنگی کشور ایفا کند. بدون حمایت هدفمند و هماهنگ از این کودکان، پتانسیل بالقوه آنان هرگز به مرحله بالفعل تبدیل نخواهد شد.»
وی در ادامه به ضرورت ایجاد برنامه‌های پایدار و سیستماتیک اشاره کرد و افزود: «راه‌اندازی مراکز آموزشی و فرهنگی اختصاصی برای کودکان کار، طراحی برنامه‌های منظم مهارت‌آموزی و ارائه دوره‌های آموزشی ترکیبی از مهارت‌های فنی و اجتماعی، می‌تواند روند توانمندسازی آنان را به صورت مستمر تضمین کند. این مراکز باید بر پایه ارزیابی نیازهای فردی هر کودک و برنامه‌ریزی هدفمند، فرصت‌های یادگیری و رشد را برای همه فراهم سازند.»
فعال مدنی شهرستان ملارد همچنین به اهمیت مشارکت بخش خصوصی و سازمان‌های مردم‌نهاد پرداخت و بیان داشت: «همکاری با نهادهای خیریه، مؤسسات آموزشی و شرکت‌های اجتماعی، امکان تأمین منابع مالی، تجهیزات و فضای آموزشی لازم برای کودکان کار را فراهم می‌کند. این اقدامات باید به گونه‌ای هماهنگ شوند که بهره‌وری آموزشی و اثرگذاری اجتماعی هر برنامه، بیشینه شود و هر کودک فرصت دستیابی به توانمندی‌های خود را داشته باشد.»
وی در پایان تأکید کرد: «پایداری و اثربخشی هر برنامه توانمندسازی، مستلزم ارزیابی مستمر و بازخوردگیری از کودکان و خانواده‌های آنان است. ایجاد سیستم‌های نظارت و ارزیابی دقیق، همراه با بازبینی دوره‌ای روش‌ها و محتوا، به ما کمک می‌کند تا هر برنامه‌ای که اجرا می‌شود، حداکثر اثربخشی را داشته باشد و بتواند کودکان کار را به مسیر رشد و توسعه پایدار هدایت کند.»
