اختلال دوقطبی در کودکان، یک اختلال روانی است که باعث می‌شود افراد تغییرات قابل توجه و گاهی شدید در خلقوخو و رفتار را تجربه کنند. گاهی اوقات اختلال دو قطبی کودک باعث می‌شود احساس خوشحالی خیلی زیاد کند و بسیار پرانرژی و فعال‌تر از حد معمول باشد. به این دوره مانیک می‌گویند. گاهی در اختلال دوقطبی کودک بسیار احساس غمگینی می‌کند و تحرکش کمتر از حد معمول است. به این دوره افسردگی می‌گویند.
اختلال دوقطبی در کودکان که قبلاً بیماری مانیک – افسردگی یا افسردگی مانیک نامیده می‌شد، با فراز و نشیب‌های طبیعی هر کودکی یکسان نیست. تغییرات خلقی در اختلال دوقطبی در کودک شدیدتر است و با تغییراتی در خواب، سطح انرژی و توانایی تفکر واضح همراه است. نشانه‌های اختلال دوقطبی در کودکان می‌تواند عملکرد شایسته در مدرسه یا کنارآمدن با دوستان و اعضای خانواده را برای آنها دشوار کند. برخی از کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال دوقطبی ممکن است سعی کنند به خود آسیب برسانند یا اقدام به خودکشی کنند. اغلب، افراد در نوجوانی یا بزرگسالی تشخیص اختلال دوقطبی می‌گیرند؛ اما علائم می‌توانند زودتر در دوران کودکی ظاهر شوند. اختلال دوقطبی معمولاً یک عمر طول می‌کشد.
اختلال دوقطبی در کودکان چیست؟
این اختلال (که قبلاً با نام بیماری افسردگی-مانی شناخته می‌شد) یک اختلال خلقی و شرایط روانی مادام‌العمر است که باعث تغییرات شدید در خلقوخو، سطح انرژی، طرز فکر و رفتار می‌شود. این تغییرات می‌توانند به مدت چند ساعت، روز، هفته یا ماه ادامه داشته باشند و توانایی فرد را برای انجام وظایف روزمره مختل کنند. بیشتر افراد در دوران نوجوانی یا بزرگسالی با اختلال دوقطبی تشخیص داده می‌شوند، اما علائم می‌تواند زودتر در دوران کودکی ظاهر شود.
چند نوع اختلال دوقطبی وجود دارد که بیشتر آنها شامل تجربه کردن فازهای شیدایی و افسردگی هستند؛ اما افراد با اختلال دوقطبی همیشه فازهای شیدایی یا افسردگی را تجربه نمی‌کنند. آنها همچنین اوتیمیا را تجربه می‌کنند که یک حالت خلقی طبیعی است که در آن افسردگی یا خلق بالا دیده نمی‌شود.
شیدایی
شرایطی است که در آن فرد یک دوره تغییرات بیش از حد بالا، افراطی در خلقوخو، احساسات، سطح انرژی و سطح فعالیت خود دارد. افراد با برخی از انواع اختلال دوقطبی می‌توانند هیپومانی را تجربه کنند که شکلی خفیف از شیدایی است. در طول یک فاز افسردگی، شما خلقوخو پایین یا افسرده و یا عدم علاقه به انجام فعالیت‌ها را به همراه بسیاری از علائم دیگر افسردگی تجربه می‌کنید.
اختلال دوقطبی چگونه بر کودکان تأثیر می‌گذارد؟
اختلال دوقطبی در کودکان و نوجوانان با بزرگسالان متفاوت است. بزرگسالان با اختلال دوقطبی معمولاً فازهای مشخصی از مانیا یا افسردگی را دارند که یک هفته یا بیشتر طول می‌کشد. در کودکان و نوجوانان، فازها ممکن است کمتر واضح باشند و تغییرات شیدایی از یک فاز به فاز دیگر سریعتر اتفاق بیفتد. برای مثال، یک کودک ممکن است دوره‌هایی از سرخوشی، خشم و گریه بی‌دلیل را در یک روز نشان دهد. اختلال دوقطبی با نوسانات خلقی و فراز و نشیب‌های معمولی که هر کودک و نوجوانی با آن روبرو می‌شود، متفاوت است. تغییرات خلقوخو در اختلال دوقطبی افراطی‌تر، اغلب بی‌دلیل و همچنین شامل موارد زیر هستند:
- تغییرات در الگوهای خواب
- تغییرات در سطح انرژی.
- مشکلاتی در تمرکز و توانایی شفاف اندیشیدن.
اختلال دوقطبی باعث می‌شود کودک عملکرد خوبی در مدرسه نداشته باشد یا با دوستان و اعضای خانواده به‌خوبی ارتباط برقرار نکند. برخی از کودکان و نوجوانان با اختلال دوقطبی ممکن است سعی کنند به خودشان آسیب بزنند یا خودکشی کنند.
اختلال دوقطبی در کودکان چقدر رایج است؟
مطالعات نشان می‌دهد که حدود ۴ درصد افراد زیر ۱۸ سال، از جمله کودکان ۵ ساله، اختلال دوقطبی دارند. در اینجا میزان اختلالات روانی رایجی که بر کودکان تأثیر می‌گذارند آورده شده‌است: ۸/۹ درصد از کودکان اختلال نقص توجه/بیش‌فعالی دارند؛ ۴/۹ درصد از کودکان اختلال اضطراب دارند؛ ۴/۴ درصد از کودکان افسرده هستند.
علائم اختلال دوقطبی در کودکان چیست؟
برای درک اختلال دوقطبی، نظر متخصصین بهداشت روانی درباره تغییرات شدید خلقوخو کمک‌کننده است. تغییرات خلقوخو اغلب به عنوان “حالات خلقی” تعریف می‌شوند. در دوره‌های شیدایی، کودک احساس هیجان و اعتمادبهنفس زیادی می‌کند، همچنین انرژی زیادی دارد. این احساسات می‌توانند به سرعت جای خود را به سردرگمی، عصبانیت و احتمالاً خشم بدهند؛
حالات افسردگی، دوره‌هایی را که کودک بسیار غمگین (افسرده) است و انرژی کمی دارد را توصیف می‌کند. کودکان ممکن است حالات مشخص و واضح نداشته باشند؛ به عبارتی، ممکن است حالات “مخلوط” داشته باشند و همزمان علائم مانیک و افسردگی را نشان دهند. برخی از کودکان ممکن است “چرخش سریع” نشان دهند که در آن به سرعت بین مانی یا هیپومانی و افسردگی تغییر می‌کنند – گاهی حتی در یک روز. حالات افسردگی، مانیک یا مخلوط، تغییراتی در رفتار هستند که با حالت پایه کودک متفاوت است.
علائم و نشانه‌های حالات شیدایی در کودکان
کودکان با اختلال دوقطبی بیشتر احتمال دارد در حالات شیدایی عصبانی و مستعد طغیان‌های مخرب باشند تا اینکه شاد یا سرخوش باشند، که معمولاً در بزرگسالان با اختلال دوقطبی نیز مرسوم است. در طول یک حال مانیک، کودک شما ممکن است:
- بیش از حد شاد، امیدوار و هیجان‌زده باشد که اغلب با رویدادهای خارجی سازگار نیست.
- بسیار پر انرژی و فعال باشد.
- کج خلقی و عصبانیت‌های مکرر داشته باشد یا نسبت به حالت معمول خود بیشتر عصبانی شود.
- نسبت به همسالان خود بیش از حد غیر‌عادی رفتار کند.
- نافرمان و مخرب باشد و قوانینی را که معمولاً دیگران پیروی می‌کنند را رعایت نکنند.
- چندین روز با خواب کم یا بی‌خوابی بگذرانند بدون اینکه احساس خستگی کنند.
- بیش از حالت معمول خود بی‌قرار و بی‌حوصله باشند.
- بسیار سریع صحبت کنند و به دیگران اجازه صحبت ندهند.
- حواس‌پرت باشند، مشکل تمرکز داشته باشند.
- معتقدند که مهارت‌ها و قدرت‌های غیر‌واقعی و بزرگی دارند و می‌توانند کارهایی را انجام دهند که دیگران نمی‌توانند (مانند اینکه باور داشته باشند به جای بزرگسالان، آنها رئیس هستند).
- بیش از حد علاقه‌مند یا درگیر فعالیت‌های لذت‌بخش اما خطرناک باشند، مانند رابطه جنسی نامحفوظ و مصرف الکل.
- کارهای خطرناک یا بی‌ملاحظه‌ای انجام دهند که نشان‌دهنده بصیرت ضعیف هستند.
نشانه‌ها و علائم حالات افسردگی در کودکان
در طول یک دوره افسردگی، کودک شما ممکن است،
- غمگینی مکرر و بدون دلیل احساس کند.
- به چیزهایی که قبلاً از آنها لذت می‌برده، علاقه‌مند نباشد.
- اغلب گریه کند.
- عصبانی باشد.
- مشکل خوابیدن داشته باشد، بسیار زود بیدار شود یا خیلی زیاد بخوابد.
- کم انرژی باشد.
- علاقه‌ای به دوستان یا هم‌کلاسی‌های خود نداشته باشد و از تعاملات اجتماعی جدا شود.
- به شکست یا پذیرفته‌نشدن بسیار حساس باشد.
- مشکل تمرکز یا به خاطر سپردن چیزها داشته باشد.
- عملکرد ضعیف در مدرسه داشته باشد.
- خیلی کم یا زیاد بخورد.
- چیزهای منفی درباره خودشان بگویند.
- درباره مرگ و خودکشی صحبت یا فکر کنند.
- ممکن است علائم جسمانی مانند سردرد، دل درد، درد عضلانی و یا خستگی داشته باشند.
- نوجوانان ممکن است کمتر از بزرگسالان قبول کنند که غمگین و افسرده هستند.
علت اختلال دوقطبی در کودکان چیست؟
دانشمندان هنوز علت دقیق اختلال دوقطبی را نمی‌دانند، اما باور دارند که یک مولفه ژنتیکی (موروثی) قوی وجود دارد. بیش از دو سوم افراد با اختلال دوقطبی حداقل یک خویشاوند نزدیک، با این شرایط دارند. با این حال، فقط به این دلیل که شما فامیلی با اختلال دوقطبی دارید، لزوماً به این معنی نیست که شما هم مبتلا خواهید شد. تحقیقات نشان می‌دهد که آسیب و رویدادهای استرس‌زا – مانند مرگ یک عضو خانواده یا سوءاستفاده (جسمی و روانی) – ممکن است احتمال ابتلا به اختلال دوقطبی را افزایش دهد.
برخی از کودکان با اختلال دوقطبی ممکن است تغییرات فیزیکی در مغز خود داشته باشند، که ممکن است به این معنی باشد برخی از قسمت‌های مغز آنها فعال‌تر یا کم‌فعال‌تر از دیگر کودکان هستند. دانشمندان در حال انجام تحقیقاتی برای تعیین ارتباط این عوامل در اختلال دوقطبی، چگونگی کمک به جلوگیری از بروز آن و نقشی که می توانند در درمان ایفا کنند، هستند.
چگونه اختلال دوقطبی در کودکان تشخیص داده می‌شود؟
برای تشخیص اختلال دوقطبی، کودک شما باید حداقل یک دوره شیدایی یا هیپومانی (با یا بدون حالت افسردگی) تجربه کرده باشد. برای تشخیص اختلال دوقطبی، متخص کودک شما ممکن است از ابزارهای مختلفی استفاده کند،
- معاینه فیزیکی
- سوابق پزشکی جامع، که شامل پرسش درباره علائم، تجربیات و سوابق خانوادگی کودک شما می‌شود
- آزمایش‌های پزشکی، مانند آزمایش خون، برای حذف سایر شرایطی که ممکن است علت علائم کودک شما باشند
- ارزیابی سلامت روان در کودکان؛ متخصص کودک شما ممکن است این ارزیابی را انجام دهد و یا کودک شما را به یک متخصص بهداشت روان، مانند روانشناس یا روانپزشک، معرفی کند
- تکمیل پرسشنامه؛ هنگامی که از معلمان و مراقبان کودکان می‌خواهند پرسشنامه‌هایی را پر کنند که در آن در مورد خلقوخو، سطح انرژی و سایر عوامل سؤال می‌شود، اغلب می توانند اختلال دوقطبی را در کودکان با دقت بیشتری تشخیص دهند
علائم و نشانه‌های اختلال دوقطبی ممکن است با علائم اختلالات دیگری که در کودکان و نوجوانان رایج هستند، همپوشانی داشته باشند، از جمله:
- نقص‌توجه/بیش‌فعالی (ADHD)
- تنظیم خلقوخو ناپایدار
- نافرمانی مقابله‌ای
- سلوک
- افسردگی اساسی
- و اختلالات اضطرابی
به همین دلیل، تشخیص اختلال دوقطبی در کودکان می‌تواند پیچیده باشد و نیاز به ارزیابی دقیق و جامع توسط یک متخصص آموزش‌دیده و با تجربه داشته باشد.
چگونه اختلال دوقطبی در کودکان درمان می‌شود؟
در دهه گذشته، کارشناسان بهداشت روان در روانشناسی و روانپزشکی به بهبود ارزیابی و درمان اختلال دوقطبی در کودکان و نوجوانان کمک کرده‌اند. یک برنامه درمانی موثر معمولاً شامل ترکیبی از درمان‌های زیر است:
- روان‌درمانی
- دارودرمانی
- و سبک زندگی سالم، مانند ورزش، مدیتیشن و روتین‌های مداوم
اختلال دوقطبی یک شرایط مادام‌العمر است، بنابراین درمان یک تعهد مادام‌العمر است. گاهی اوقات ممکن است چندین ماه و یا سالها طول بکشد تا کودک و متخصص به یک برنامه درمانی جامع دست یایند. اگرچه این می‌تواند دلسرد کننده باشد، اما ادامه درمان برای کودک شما مهم است.
روان‌درمانی برای کودکان با اختلال دوقطبی
روان‌درمانی و روانشناسی کودک می‌توانند بخش موثری از برنامه درمانی برای کودکان با اختلال دوقطبی باشند. روان‌درمانی یک اصطلاح برای انواع تکنیک‌های درمانی است که هدف آنها کمک به کودک در شناسایی و تغییر احساسات، افکار و رفتارهای مشکل‌ساز است. کار کردن با یک متخصص بهداشت روان، مانند روانشناس کودک یا روانپزشک، می‌تواند حمایت، آموزش و راهنمایی را به کودک و خانواده ارائه دهد.
دارودرمانی برای کودکان با اختلال دوقطبی
داروهای تثبیت‌کننده خلق و ضد روان‌پریش (نورولپتیک)، که متخصصان از دهه‌ها پیش برای درمان اختلال دوقطبی در بزرگسالان استفاده کرده‌اند، در کودکان با اختلال دوقطبی نیز موثر هستند. اگر کودک شما اختلال نقص توجه/بیش‌فعالی (ADHD) دارد، پزشک ممکن است داروهایی برای آن تجویز کند؛ اما، در برخی موارد، داروهای ADHD ممکن است علائم شیدایی یا تغییرات خلقوخو را در کودکان با اختلال دوقطبی فعال کند. داروهای افسردگی هم می‌توانند علائم دوقطبی را در کودکان ایجاد کنند. داروهای تثبیت‌کننده خلق می‌توانند در مدیریت حالات شیدایی یا هیپومانی کمک کنند. انواع داروهای تثبیت کننده خلقوخو عبارتند از
- لیتیوم
- والپروئیک اسید
- دیوالپروکس سدیم
- کاربامازپین
- و لاموتریژین
عوارض جانبی احتمالی داروهای مورد استفاده برای درمان اختلال دوقطبی در کودکان چیست؟
عوارض جانبی داروهای اختلال دوقطبی رایج و بسته به نوع دارو متفاوت هستند. مهم است که با پزشک کودک درباره آنچه که کودک و خانواده می‌توانند از مصرف برخی داروها انتظار داشته باشند، صحبت کنید. ضروری است که کودکتان را برای عوارض جانبی به دقت ارزیابی کنید و از آنها بخواهید در صورت وجود هر گونه عوارض جانبی شما را مطلع کنند. هر گونه عارضه منفی را در اسرع وقت به پزشکشان گزارش کنید.کودکتان هرگز نباید داروی خود را متوقف کند مگر اینکه پزشکشان به آنها بگوید که این کار را انجام دهند. قطع ناگهانی دارو می‌تواند عوارض جانبی شدیدی ایجاد کند و فازهای شدید را فعال کند. رایج‌ترین عوارض جانبی داروهای اختلال دوقطبی عبارتند از،
- افزایش وزن
- اختلالات متابولیک، شامل سطوح غیر طبیعی چربی (دیس‌لیپیدمی)، فشار خون بالا (هیپرتانسیون) و قند خون بالا (هیپرگلیسمی)
- خواب‌آلودگی
- آکاتیزیا – احساس بی‌قراری و تحریک‌پذیری با نیاز فوری به حرکت، تکان دادن یا پیاده‌روی
لیتیوم یکی از رایج‌ترین داروهای مورد استفاده برای درمان اختلال دوقطبی است.
هر چیزی که سطح سدیم (نمک) در بدن کودکتان را کاهش دهد، مانند تغییر به یک رژیم غذایی کم‌نمک، عرق‌کردن شدید، تب، استفراغ یا اسهال ممکن است باعث انباشت سمی لیتیوم در بدنشان شود. نشانه‌های زیر علائم سمی‌شدن بدن با لیتیوم (سم‌زدایی لیتیوم) هستند. در صورت مشاهده علائم به سرعت به نزدیکترین اورژانس مراجعه کنید؛
- بینایی مبهم یا دو بینی
- ضربان نامنظم
- ضربان قلب بسیار سریع یا آهسته
- دشواری در تنفس
- سرگیجه
- لرزش شدید یا تشنج
- دفع مقادیر زیادی ادرار
- حرکات چشم کنترل‌نشده
- کبودی یا خون‌ریزی غیر‌عادی
آیا می‌توان از اختلال دوقطبی پیشگیری کرد؟
متأسفانه، راهی برای جلوگیری از اختلال دوقطبی وجود ندارد زیرا علت دقیق آن مشخص نیست؛ اما مهم است که علائم و نشانه‌های اختلال دوقطبی در کودکان را بدانید و اگر کودکتان دچار علائمی شد، به موقع مداخله کنید.
چه چیزی را می‌توانم از کودکم که اختلال دوقطبی دارد انتظار داشته باشم؟
مراقبت از یک کودک یا نوجوان با اختلال دوقطبی می‌تواند برای والدین، استرس‌زا باشد. خود‌مراقبتی اهمیت زیادی دارد. ممکن است بخواهید با یک روان‌درمانگر مشورت کنید یا از پزشک خود درباره گروه‌های پشتیبانی سؤال کنید. شاید هم بخواهید از درمان خانواده محور استفاده کنید. در این نوع درمان، خانواده‌تان به طور مشترک درباره اختلال دوقطبی، آموزش بهبود ارتباطات و آموزش مهارت‌های حل مسئله می‌آموزند. پشتیبانی و راهکارهای مدیریت استرس می‌تواند به شما، کودکتان و خانواده‌تان کمک کند. پیش‌بینی برای اختلال دوقطبی معمولاً ضعیف است مگر اینکه به درستی درمان شود. اگر اختلال دوقطبی در کودکان درمان نشود، ممکن است مدرسه، روابط و زندگی روزمره را بسیار دشوار کند. کودکان و نوجوانان با اختلال دوقطبی در معرض خطر بیشتری برای این موارد هستند،
- رفتار بزهکارانه که منجر به زندانی‌شدن آنها می‌شود،
- سوءاستفاده از الکل و/یا مواد مخدر،
- و خودکشی.
به همین دلیل، اگر فکر می‌کنید کودکتان ممکن است اختلال دوقطبی داشته باشد، به پزشک مراجعه کنید و اگر به این اختلال دچار بود به او کمک کنید تا به درمان خویش پایبند بماند. استفاده مداوم و مستمر از دارو می‌تواند فازهای شیدایی و افسردگی را کاهش دهد. با شناخت علائم و عوامل محرک این فازها، شانس درمان موثر و یافتن روش‌های مقابله‌ای که ممکن است از دوره‌های طولانی بیماری، بستری شدن طولانی و خودکشی جلوگیری کند، بیشتر می‌شود.
چگونه می‌توانم به کودکم که اختلال دوقطبی دارد کمک کنم؟
اگر کودک یا نوجوان شما اختلال دوقطبی دارد، این موارد را می‌توانید برای کمک به او انجام دهید:
- کودکتان را حمایت کنید؛ او را تشویق کنید که درباره افکار و احساساتش صحبت کند و شنونده خوبی باشید. این کار به کودکتان کمک می‌کند که متوجه شود احساسات و افکار واقعاً مهم هستند و شما همیشه به او اهمیت داده‌اید و خواهید داد.
- صبور باشید؛ یافتن درمان مناسب که برای کودکتان مفید باشد و بهبودی زمان می‌برد. اگرچه این می‌تواند خسته کننده باشد، مهم است که به فرآیند پایبند بمانید.
- به خلقوخوی کودکتان توجه کنید؛ به هر تغییر بزرگی در کودکتان هشیار باشید. با معلمان، پرستاران و دیگر افرادی که در زندگی کودکتان هستند در ارتباط باشید و اطلاعاتی درباره علائمشان به اشتراک بگذارید.
- یک دفترچه علائم برای ردیابی خلقوخوی کودکتان داشته باشید؛ این کار می‌تواند به شما و تیم مراقبت‌های بهداشتی کودکتان کمک کند تا عوامل محرک آنها را بهتر درک کنید و بهترین راه درمانی را تعیین کنید.
- برنامه‌ی منظم در خانه داشته باشید؛ حفظ روتین روزانه منظم، به خصوص روتین خواب، نشان داده شده است که به تثبیت خلقوخوی افراد با اختلال دوقطبی کمک می‌کند.
- مدیریت استرس را به کودکتان آموزش دهید؛ استرس و اضطراب می‌تواند علائم خلقی را در بسیاری از افراد با اختلال دوقطبی بدتر کند. مهم است که به کودکتان کمک کنید تا استرس خود را به روش‌های صحیح مدیریت کنند، مانند تمرینات تنفس عمیق یا فعالیت‌های آرام‌بخش.
- کودکتان را مجاب کنید که درمان می‌تواند زندگی او را بهتر کند؛ فواید درمان برای اختلال دوقطبی را توضیح دهید و مطمئن شوید که کودکتان هر روز داروهای تجویز شده خود را میل کنند و به جلسات درمانی خود بروند.
چه زمانی کودک من باید در مورد اختلال دوقطبی به پزشک خود مراجعه کند؟
اگر کودک یا نوجوان شما با اختلال دوقطبی است، باید در طول زندگی خود به طور منظم به تیم مراقبت‌های بهداشتی خود مراجعه کنند تا مطمئن شوند که درمانشان به خوبی پیش می‌رود. این تیم ممکن است شامل این افراد باشد:
- پزشک مراقبت‌های اولیه
- روانپزشک کودکان
- روانشناس یا روان‌درمانگر کودکان
- و نورولوژیست کودکان
کی باید کودکم را به اورژانس ببرم؟
اگر کودکتان در هر یک از موقعیت‌های زیر قرار دارد، ضروری است هرچه سریعتر با ۱۱۵ تماس بگیرید یا او را به نزدیکترین اورژانس بروید؛
- افکار مرگ یا خودکشی
- فکر کردن یا طرحی برای آسیب زدن به خود یا دیگران
- توهم
- و علائم سمیت لیتیوم (سم‌زدایی)، مانند حالت تهوع و استفراغ شدید، لرزش شدید دست، سردرگمی و تغییرات بینایی
علائم دوقطبی کودکان در مدرسه
اختلال دوقطبی گاهی اوقات در مدرسه کمی متفاوت به نظر می‌رسد، جایی که کودک شما در اطراف همسالان و بزرگسالانی است که با وی نسبتی ندارند. در طول مرحله شیدایی، علائم در مدرسه ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- رفتار بیش از حد مسلط با دوستان؛ ناراحتی غیرمنطقی به‌خاطر اختلافات جزئی یا عدم تأیید دوستان
- اطاعت نکردن از معلمان و دیگر مقامات رسمی؛ اقدام “خارج از کنترل”؛ نشان‌دادن بیش‌فعالی بیش از حد
- رفتار نامناسب – درآوردن لباس در کلاس یا آواز خواندن با صدای بلند در طول کلاس
- مشکلات خواب
- ناتوانی در جابه‌جایی و انتقال؛ وقتی تغییر ناخواسته رخ می‌دهد ناراحت یا خشن می‌شود
- مشکل در تمرکز روی تکالیف مدرسه؛ اغلب به نظر می‌رسد قادر به نشستن نیست
- عمل‌کردن به روش‌هایی که به طور خطرناکی تکانشی است. مثلاً خود را از سکوی ورزشگاه سپرت می‌کند، از بلندترین درخت بالا می‌رود یا سعی می‌کند از مدرسه فرار کند.
در طول یک مرحله افسردگی، ممکن است این علائم در مدرسه بروز پیدا کنند:
- بی‌علاقگی نسبت به دوستان یا فعالیت‌های منظم در زمان بازی؛ تنها نشستن در طول زنگ تفریح به‌جای مشارکت در سرگرمی‌ها
- نشان‌دادن رفتار ضداجتماعی یا ایجاد ترس از هم‌کلاسی‌ها؛ مثلا با این باور که کسی او را دوست ندارد به طور ناگهانی به‌پای والدین خود می‌چسبد
- شکایت مکرر از درد به معلم؛ اغلب درخواست می‌کند که او را به دفتر پرستاران بفرستند یا می‌خواهد والدینش او را ببرند
- دلبستگی به مرگ که اغلب آن را به دانش‌آموزان دیگر یا معلم هم می‌گوید
- ناتوانی در تمرکز بر تکالیف مدرسه
برای اکثر کودکان مبتلا به اختلال دوقطبی، حرکت بین شیدایی و افسردگی با سرعت بسیار بیشتری نسبت به بزرگسالان رخ می‌دهد. درحالی‌که برای بزرگسالان عادی است که چرخه‌ها طی هفته‌ها، ماه‌ها یا سالها اتفاق بیفتند، اما در موارد شدید، کودک شما ممکن است چندین بار در یک روز بین این علائم مختلف در حرکت باشد.
