بازخوانی جنایت سیستماتیک رژیم صهیونیستی در غزه: در سایه سکوت جهانی، رژیم صهیونیستی با جنایاتی علیه غیرنظامیان فلسطینی به‌ویژه کودکان و کادر درمانی، نقاب از چهره وحشی‌گری خود برداشت و آینده یک نسل را در غزه به مخاطره انداخت.
شهادت پزشک آمریکایی از جنایتی فراتر از تصور
چندی پیش، دکتر مارک پرومالتر، جراح ارتوپد اهل کارولینای شمالی و معاون کالج بین‌المللی جراحان آمریکا، که میان آوریل تا مه ۲۰۲۴ داوطلبانه در بیمارستان ناصر خان‌یونس حضور داشت، در گفت‌و‌گو با رسانه‌ها از صحنه‌ای پرده برداشت که خود شاهد آن بوده است: نظامیان اسرائیلی دو کودک فلسطینی را در محوطه بیمارستان ناصر با بولدوزر به داخل گور جمعی هل دادند. کودکان در حالی فریاد می‌زدند و التماس می‌کردند، که سربازان خاک را روی بدن‌هایشان می‌ریختند. صدای گریه‌شان آرام‌آرام ضعیف شد تا جایی‌که زمین صدایشان را بلعید.
وی در ادامه گفت: زمانی که بعداً گور را گشودیم، پیراهن‌های قرمز و سبزشان را یافتیم. دستانشان از پشت بسته شده بود. چهره‌هایی که در آخرین لحظه زندگی، ترس و درد را با هم فریاد زده بودند.
پرومالتر افزود که این تنها بخشی از واقعیت میدانی بود و تک‌تیراندازان اسرائیلی، به‌صورت عمدی کودکان را هدف قرار می‌دادند. او تصریح کرد که مدارک و مستنداتی در اختیار دارد که می‌تواند در دادگاه‌های بین‌المللی علیه ارتش اسرائیل به‌عنوان شواهد جنایت جنگی استفاده شود.
تیراندازی عامدانه به کودکان
به گفته این پزشک، در بازه زمانی حضور او در غزه، بار‌ها شاهد بود که تک‌تیراندازان از فاصله نزدیک، به‌سوی کودکانی که در حال بازی یا کمک‌رسانی بودند، شلیک می‌کردند.
پرومالتر گفت: من در عمرم چنین خشونت هدفمندی علیه کودکان ندیده بودم. آنچه می‌دیدم جنگ نبود، بلکه حذف آگاهانه نسل آینده فلسطین بود.
هشدار یونیسف؛ نابودی یک نسل در سایه ویرانی
در حالی که صحنه‌های بیمارستان ناصر، وجدان جهانی را به لرزه می‌اندازد، صندوق کودکان سازمان ملل (یونیسف) نیز نسبت به فاجعه‌ای دیگر هشدار داده است: فروپاشی کامل نظام آموزشی در غزه.
«ادوار بیگبیدر» مدیر منطقه‌ای یونیسف در خاورمیانه و شمال آفریقا اعلام کرده است: غزه سومین سال پیاپی را بدون مدرسه پشت سر می‌گذارد. اگر تا ماه فوریه آموزش از سر گرفته نشود، باید از نسل ازدست‌رفته سخن بگوییم.
به گفته یونیسف، ۸۵ درصد از مدارس غزه تخریب یا غیرقابل استفاده‌اند و بسیاری از مدارس باقیمانده نیز به پناهگاه‌های موقت آوارگان تبدیل شده‌اند. بر اساس آمار وزارت آموزش فلسطین، از آغاز جنگ در اکتبر ۲۰۲۳ تاکنون بیش از ۲۰ هزار دانش‌آموز فلسطینی شهید و بیش از ۳۱ هزار نفر مجروح شده‌اند.
بیگبیدر در بیانیه خود جمله‌ای گفت که بازتاب گسترده‌ای داشت: غذا مسئله بقاست، اما آموزش، امید است.
اسارت پزشکان فلسطینی؛ ادامه زنجیره جنایت
هم‌زمان با افشای این جنایات، نگرانی‌های گسترده‌ای درباره وضعیت پزشکان و کادر درمانی فلسطینی در زندان‌های رژیم صهیونیستی مطرح شده است.
نماینده اسلوونی در شورای امنیت سازمان ملل خواستار آزادی فوری دکتر حسام ابوصفیه، مدیر بیمارستان کمال عدوان شد. او تأکید کرد که پزشکان فلسطینی باید بدون ترس و مانع، به خدمات درمانی ادامه دهند.
بر اساس گزارش وکیل او، غید قاسم، دکتر ابوصفیه در زندان «عوفر» تحت شکنجه و بدرفتاری شدید قرار دارد و از مشکلات قلبی و ضعف جسمانی رنج می‌برد. نیرو‌های زندان بار‌ها به سلول او یورش برده و او را از ناحیه ران، دست راست و چشم مجروح کرده‌اند.
این گزارش، تصویری دیگر از وضعیت فاجعه‌بار کادر درمانی غزه ارائه می‌دهد؛ انسان‌هایی که به جرم نجات جان دیگران، در سلول‌های تاریک شکنجه می‌شوند.
جنایت سازمان‌یافته، سکوت سازمان‌یافته‌تر
به گزارش آنا، مواردی چون افشاگری پزشک آمریکایی و هشدار نهاد‌های بین‌المللی، نشان می‌دهد که جنایات در غزه نه حاصل رفتار فردی نظامیان، بلکه بخشی از سیاست سیستماتیک ارتش اسرائیل است؛ سیاستی که با سکوت دولت‌های غربی و انفعال سازمان‌های بین‌المللی همراه شده است.
در حالی که رسانه‌های جهانی از روایت‌های انسانی و شهادت شاهدان عینی فاصله گرفته‌اند، وجدان‌های بیدار در سراسر جهان بار دیگر می‌پرسند:
چگونه می‌توان در برابر دفن زنده دو کودک سکوت کرد؟
چگونه می‌توان تخریب ۸۵ درصد مدارس را دید و از «حق دفاع مشروع» سخن گفت؟
و چگونه می‌توان پزشکانی را که با دست‌های خسته در پی دوختن زخم‌های جنگند، در سلول شکنجه محبوس کرد؟
غزه امروز تنها ویرانه‌ای از آجر و خاک نیست؛ گورستان وجدان جهانی است.
از زنده‌به‌گور شدن کودکان تا دفن امید در کلاس‌های ویران‌شده و از اسارت پزشکان تا فریاد‌های بی‌صدا در زیر خاکستر، همه یک چیز را فریاد می‌زنند: اگر سکوت ادامه یابد، تاریخ ما را هم در کنار جنایتکاران خواهد نوشت.
انتهای پیام/
