صلح و کودکان کار و خیابان موضوعی بسیار مهم و حساس است، زیرا این گروه از کودکان همزمان با محرومیت‌های شدید اقتصادی و اجتماعی، در برابر خشونت، سوءاستفاده و بی‌عدالتی بیش از دیگر کودکان آسیب‌پذیرند. وقتی از «صلح» صحبت می‌کنیم، فقط نبود جنگ منظور نیست؛ صلح یعنی زندگی همراه با کرامت، امنیت، عدالت و فرصت برای رشد—چیزهایی که بسیاری از کودکان کار و خیابان از آن محروم‌اند.
۱. رابطه صلح با وضعیت کودکان کار و خیابان
کودکان کار و خیابان قربانی مستقیم نبود صلح اجتماعی‌اند. نبود صلح اجتماعی یعنی: نابرابری اقتصادی تبعیض خشونت خانگی و خیابانی نبود فرصت آموزش بی‌ثباتی خانوادگی و اجتماعی این عوامل کودکان را به خیابان و کارهای پرخطر می‌کشانند.
۲. آسیب‌هایی که کودکان کار و خیابان تجربه می‌کنند
خشونت و آزار از سوی افراد، باندها، یا حتی محیط‌های کاری استثمار اقتصادی و دریافت مزد بسیار کم خطرات فیزیکی: تصادف، آلودگی هوا، بیماری‌ها محرومیت از آموزش بی‌هویتی یا فقدان حمایت قانونی آسیب‌های روانی: احساس حقارت، بی‌پناهی، اضطراب، افسردگی این وضعیت با مفهوم صلح انسانی در تضاد کامل است.
۳. صلح مثبت برای کودکان کار چیست؟
«صلح مثبت» یعنی شرایطی که کودک: امنیت داشته باشد به مدرسه برود از استثمار و خشونت در امان باشد فرصت بازی و رشد داشته باشد خانواده‌اش از نظر اقتصادی و روانی حمایت شود
۴. راهکارهای ایجاد صلح برای کودکان کار و خیابان
الف) سطح خانواده حمایت اقتصادی از خانواده‌های فقیر آموزش والدین درباره حقوق کودک مشاوره برای خانواده‌های درگیر خشونت
ب) سطح جامعه ایجاد مراکز حمایتی در محله‌ها برای آموزش، تغذیه و خدمات روانی برنامه‌های آگاهی‌بخشی درباره کرامت و حقوق کودکان جلوگیری از بدرفتاری و انگ‌زدن به این کودکان
ج) سطح دولت سیاست‌های کاهش فقر حمایت‌های قانونی و منع کار کودک ایجاد فرصت‌های آموزشی رایگان و جذاب فراهم‌کردن شغل برای بزرگسالان خانواده
د) سطح بین‌المللی همکاری با سازمان‌های جهانی برای تأمین بودجه و برنامه‌های حمایتی اجرای کنوانسیون حقوق کودک و استانداردهای جهانی در زمینه کار کودک
۵. جمله‌ها و شعارهایی درباره صلح و کودکان کار
«صلح وقتی معنا دارد که هر کودک، حتی در خیابان، احساس امنیت و امید کند.»
«هیچ کودکی نباید برای زنده‌ماندن کار کند؛ صلح از عدالت آغاز می‌شود.»
«کودکان کار، فراموش‌شدگان صلح‌اند؛ بیایید صدای آنها باشیم.»
